Gisteren en vandaag een hele dag Rhetorik gehad. Alles leuk, kleine spreekopdrachtjes in de stijl van stemtraining thuis: 2 min babbelen over een bepaald onderwerp, iets voorstellen voor de groep, bepaalde situatie uitwerken, nadenken over spreken voor een groep... Leuk leuk, best wel interessante dagen. Niet wereldschokkend vernieuwend waren, maar gewoon een aangename afwisseling tussen de andere lessen door. Tot we gefilmd werden.... Waarom ziet iedereen er altijd zo normaal uit op film, behalve ik? Arme mensen die een hele dag naar mij moeten kijken. Nee, gefilmd worden is écht niets voor mij en allesbehalve goed voor mijn zelfvertrouwen. Nochtans heb ik best wel goeie commentaar gekregen: ik stond normaal, had veel oogcontact, een aangename stem om naar te luisteren en mijn Duits is gedurende 2 maanden serieus verbeterd. Maar toch.. mezelf op tv zien blijft een marteling... Kan je je afvragen waarom ik dan journalistiek studeer. Dat is iets anders eh, niet elke journalist moet op TV. Bovendien heb ik radio gekozen waardoor ik mezelf alleen moest horen praten en dat viel nog wel mee...
Straks trouwens nog Duitse les met Sarina. Hoop dat het wat meevalt, want ik kijk er wel naar uit. Eindelijk eens deftige Duitslessen. Die zijn nodig om binnenkort examens af te leggen zonder al te veel grove fouten te maken. Dus vandaar hoge verwachtingen.
Wat ook wel raar doet is dat er intussen al 2 maanden voorbij zijn. De tijd gaat hier zo snel... Binnenkort Berlijn, examens en naar huis. Ik rol intussen ook van de ene presentatie en taak in de andere. Een aantal vakken zijn al afgerond en het wordt ook alsmaar drukker eigenlijk. Maar hopelijk blijft alles vlot gaan. Dan lukt het hier zeker en vast qua punten en kan ik met een goed gevoel terugkeren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
"Arme mensen die een hele dag naar mij moeten kijken."
Pff, geen medelijden met onze Maarten hebben zenne. He'll live.
he'll live...
ik wou dat ik het kon, das net het moeilijke gedeelte..
x
Een reactie posten